je hebt me uit handen gegeven
edele tijd
Hemels veel dank
eindelijk ben ik vrij
niet langer het juk,
niet langer het kind
dat al mijn denken
en doen verbindt
aan een
twee-soortig verwantschap
veler lij gepruts
er staat een hoge schutting
om mij heen
soms schijnt er even iets
te gluren
door een spleet
'ik kan je zien'
'het is maar dat je het weet'
hoor ik,
ga beslist je gang,
murmel ik dan en denk
'IK BEN VAN STEEN'