Zwarte kamer
Zwarte kamer.
Er is stilte om me heen,
Maar niet in mijn hart.
Die zit vol met muziek,
Toch blijft er één kamer zwart.
Zwarte herinneringen,
Vol van pijn.
Die armband die ik draag,
Toont aan dat je nooit meer hier zal zijn.
Op die ene dag zag je zo bleek,
Alsof je een spook had gezien.
Je verliet wazig mijn huis,
En sindsdien…
Mis ik je met heel mijn hart,
Waar de muziek altijd zal spelen.
En jouw kamer altijd zwart zal zijn,
Door de tijd die wij nooit konden delen.
Reacties op dit gedicht
| Windwhisper: | Dinsdag, november 13, 2007 10:52 |
| Wat ontzettend verdrietig, ik krijg er een brok in mijn keel van Heel veel sterkte en heel veel liefs Cobie Kuzzz |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ebcv | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 13 november 2007 | ||
| Thema's: | ||