Voorbij (voor Sheena)
Lopen, vallen en opstaan
de woorden zijn simpel
pijnlijk was het vallen
het vallen is voorbij
waarheid is de pijn
bij het opstaan
je zit vast bij het opstaan
fysiek pijnloos
diep bewust
mensen met vleugels
allen willen
dat je goed opstaat
een duwtje
met de zachtheid
van al die vleugels
zetten je weer recht
met liefde
je weg tegemoet.
01-03-‘02/0:27
Reacties op dit gedicht
| Eddy Mulder: | Vrijdag, maart 01, 2002 15:23 |
| Hulp accepteren ... dat is me toch een drempel. Gelukkig voor sheena, is het haar nu gelukt |
|
| arie: | Vrijdag, maart 01, 2002 05:14 |
| Dit zetje had ze zeker even nodig om haar weg te vervolgen Arie |
|
| waterval: | Vrijdag, maart 01, 2002 03:09 |
| ....de handen zijn in aantocht...nog twee erbij... | |
| Driegeetjes: | Vrijdag, maart 01, 2002 01:20 |
| YEAH!!!! | |
| Sheena: | Vrijdag, maart 01, 2002 00:54 |
| I know, meer en meer besef ik, dat je best een hand mag pakken, bij het opstaan, ipv alles dwars alleen te willen doen .... liefs en dankjewel, Sheena |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Di Angeli | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 01 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||