aan jou.
Ademloos keek ik toe hoe zonlicht
van golf naar golf sprong en haar
warmte veranderde in zacht geruis;
ieder niets kreeg weer een bodem.
Ik hoorde de wind liggen gaan naast
zwijgende palmen en dacht aan jou:
al lijkt het gevaar oneindig, je gaat vast
land bereiken en de zon zal je drogen,
tot jij àl haar kracht bezit.
Reacties op dit gedicht
| lijntje-hvj-: | Donderdag, november 15, 2007 22:54 |
| Dit gedicht vind ik prachtig!!! echt klasse! X |
|
| bijouken: | Woensdag, november 14, 2007 21:06 |
| Wat een pareltje. Graag gelezen. Liefs, knuf. |
|
| weegschaaltj*: | Woensdag, november 14, 2007 20:18 |
| mooi geschreven. fijn om te lezen. femke x | |
| *Ria Klein Herenbrink* Raira: | Woensdag, november 14, 2007 20:13 |
| wat heerlijk beschreven en door mij heel graag gelezen liefs Ria |
|
| tweety-ysje: | Woensdag, november 14, 2007 19:24 |
| whoo zo mooi blijven schrijven hoor xxx | |
| Dirk Hermans: | Woensdag, november 14, 2007 19:14 |
| heel mooi | |
Over dit gedicht
| Auteur: Elise, | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 14 november 2007 | ||
| Thema's: | ||