Stilte...
enkele dagen geleden
sprak jouwn stem mij toe
met emotie
uit jouwn verleden
je wist even niet meer hoe
je tegen mij moest spreken
wat je zeggen moest
het is nu enkele dagen geleden
en mijn telefoon
blijft in diepe stilte
geen liefdevolle woorden
geen warmte volle stem
slechts gister
galmde mijn telefoon
door mijn huisje heen
het was niet jouwn stemtoon
maar enkel een sms
met woorden van ontroostbaar verdriet
ik wou dat ik je kon helpen
ookal wil je dat nu even niet
ik had je willen zeggen
dat ik ervoor je ben
en ik had je uit willen leggen
dat ik je heel goed ken
dat je weinig hoeft te spreken
jouwn aanwezigheid is genoeg
geen uren lange preken
geen mijlen lang gezwoeg
ik had mijn arm om je heen willen slaan
en je liefdevol willen troosten
zodat je voelt niet alleen te staan
even je tranen drogen
enkel hoor ik de stilte
van jouwn ongesprokken woorden
enkel voel ik de kilte
van vragen
zonder antwoorden
....
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Persoon |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 14 november 2007 | ||
| Thema's: | ||