de wereld blijft maar doorgaan
mijn verdriet dat niet verdwijnt
oneerlijk zijn nu de dagen
het niet meer bij jou kunnen zijn
schuldgevoel dat steeds blijft komen
de tranen zijn niet weg te vegen
herinneringen in mijn hoofd
steeds weer kom ik jou nog tegen
geen armen meer om me heen geslagen
nooit meer die warmte of een kus
oneerlijk is het leven genomen
nooit meer de woorden, ik ga naar huis
voor jou geen nieuwe woorden meer
nooit meer jou ongein en jou lach
de zon zal nooit meer opkomen
nooit meer zeggen dat ik je zag