Wacht maar tot ik je pak
Al de pijn die je me deed
Al de woorden waar ik onder leed
Wacht maar tot ik je weer zie
Je glazen lach zal ik breken
Om vergeving zal je smeken
Het verleden haalt je nu weer in
Zeg me.. heeft je leven nu nog zin?
Leven in angst omdat ik overal kan zijn
Je kan laten bloeden en gillen van pijn
Weetje wat ik me net bedenk
Met jou zijn was mijn geschenk
Van alles gaf je teveel aan mij
En ik dacht naief dit gaat nooit meer voorbij
Maar voorbij ging het toch
En je leerde me dat niets is zoals het moet
Maar luister goed
Ik zal je laten huilen, voelen en creperen
Bang zal je zijn en je zal realiseren
Mij kan je niet klein krijgen
Zonder te moeten incasseren