Oneindig luik van eenzaamheid
Oneindig luik van eenzaamheid
ze heeft twee stoelen
die alleen door haar
worden bezeten
een extra kopje
uit een volle kast
schenkt verwachting
foto's moeten
leegte vullen
ze verspreidt ze
vensters sluit hij
omdat het anders
open blijft
ze heeft kaarsen
aangedaan
om niet alleen te zijn
hij houdt zijn handen
in het kruis
en wacht tevergeefs
haar haren
in de krul gezet
voor het gezicht
ze wilde
zo graag tellen
al is het er maar één
zij huilde
in de spiegel
zij had niets anders
hoop en liefde
komt wel
sprak zij in zichzelf
ze heeft er
voor gekozen
heerlijk alleen
geen polonaise
aan zijn lijf
dat wilde hij
toen was het anders
zij is nooit
gevraagd
wat wil hij
meer
als hij niets heeft
Zij kuste
de spiegel
welterusten
hij en zij
zijn vrij
dus...
Reacties op dit gedicht
| ploempje: | Vrijdag, maart 01, 2002 19:18 |
| wow... heb al veel van je gedichtjes gelezen maar deze staat toch wel ergens heel hoog aangeschreven nu... suuuuuper mooi ... met liefs |
|
| sammy de zutter: | Vrijdag, maart 01, 2002 19:15 |
| Verbazend wekkend mooi geschreven man Groetjes een fan:) |
|
| Driegeetjes: | Vrijdag, maart 01, 2002 16:44 |
| ............ ;-) | |
| waterval: | Vrijdag, maart 01, 2002 12:43 |
| ontroerend en mooi... | |
| free: | Vrijdag, maart 01, 2002 12:35 |
| ...*stil* van | |
| lejaeghere rudi: | Vrijdag, maart 01, 2002 12:30 |
| dus...oneindig verder triest alleen. Daar wordt je toch even stil van. Graag gelezen. Groetjes, Rudi | |
Over dit gedicht
| Auteur: Laurens Windig | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 01 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||