ooit 3
Ooit was er een passie waar ik voor streed
handen gevuld met opgeblazen lucht en voeten
die de waterlijn net haalde, golven emotie
wentelde zich in een geloven dat het eens anders zou zijn.
keer het de rug riep men mij en ik sloot mijn gedachte
de muur om me heen en het blad verschrompelde langzaam
kleuren werden intenser in de koude nachten van eenzaamheid
en daar sta jij, vol warmte op de eenzame vlakte van een
weids landschap, strekt je hand naar de mijne
en ik kom naar je toe als de pijn ooit te dragen is
was het toeval of het lot wat bepaald wordt in ons leven
Reacties op dit gedicht
| appelboom: | Zaterdag, november 17, 2007 22:55 |
| Indrukwekkend... waarom bestaat dit slechts uit vier delen, zo''n genot om te lezen ;) Liefs en een fijne avond, Vicky |
|
| fortuna: | Zaterdag, november 17, 2007 00:29 |
| prachtige overdenking. Liefs |
|
| Hilly N: | Vrijdag, november 16, 2007 14:32 |
| Toch hoop. Mooi gedicht. Lieve groet, Hilly |
|
| kerima ellouise: | Vrijdag, november 16, 2007 11:57 |
| erg mooi deze bijzonder toon die jij oproept in je prachtige gedicht! liefs kerima ellouise |
|
| Windwhisper: | Vrijdag, november 16, 2007 10:58 |
| zo mooi zo warm....ik voel de levenslust Liefs Cobie Kuzzz Goede morgen Remie |
|
| verhavert: | Vrijdag, november 16, 2007 09:23 |
| zo mooi liefs martine |
|
| lommert: | Vrijdag, november 16, 2007 09:15 |
| indenkend Remie...op de vroege morgen lijken de gedachten nog in een droom te verkeren...zo vergaat het mij...je passie voor de woorden en natuur zijn heerlijk om te lezen;) liefs van mij willem |
|
| Artifex: | Vrijdag, november 16, 2007 07:56 |
| Rakend geschreven... Zelf denk ik dat mensen zelf hun toekomst maken, want toeval bestaat niet. Liefs, Artifex. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: remie | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 16 november 2007 | ||
| Thema's: | ||