bewonderd.
Opgedroogd,
Het zout van opgedroogde tranen, die glinstert je wangen bedekken.
Met weemoed een verhaald vertellend van overweldigend verdriet.
Verstopt tussen de groeven van je door smart vertrokken gezicht.
.
Met zware tred weer de gang makend, naar het ongeluk van eens.
Gebukt onder de zware last die men inzichzelf gekeerd tot zich neemt.
Welbewust en overwogen de pijn voelend die deel uitmaakt van je leven.
.
De niets vermoedende omgeving achterlatend met je tanende gestalte.
Niets meer zijn van je vroeger bestaan, langzaam lopend naar de afgrond.
Er gewoon zijn zonder je bewust te worden van de alom aanwezige verwondering.
,
Het zout van opgedroogde tranen, die glinstert je wangen bedekken.
Met weemoed een verhaald vertellend van overweldigend verdriet.
Verstopt tussen de groeven van je door smart vertrokken gezicht.
.
Met zware tred weer de gang makend, naar het ongeluk van eens.
Gebukt onder de zware last die men inzichzelf gekeerd tot zich neemt.
Welbewust en overwogen de pijn voelend die deel uitmaakt van je leven.
.
De niets vermoedende omgeving achterlatend met je tanende gestalte.
Niets meer zijn van je vroeger bestaan, langzaam lopend naar de afgrond.
Er gewoon zijn zonder je bewust te worden van de alom aanwezige verwondering.
,
Reacties op dit gedicht
| less - no more: | Zaterdag, november 17, 2007 10:20 |
| ik hoop dat je eens kunt zeggen: de verwondering voorbij sweets, Jan |
|
| MayadeBij*: | Zaterdag, november 17, 2007 09:56 |
| kranig ;) haar op de tanden en eelt op je ziel (tja..) kus. | |
| remie: | Zaterdag, november 17, 2007 08:58 |
| en toch moeten we doorlopen en ons verwonderen over alles wat ons omgeeft....blijf lachen...liefs remie | |
Over dit gedicht
| Auteur: Anders |  
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 17 november 2007 | ||
| Thema's: | ||