ergens is verdriet niet te beschrijven
terwijl veel mensen hun tranen verdrijven
ver weg van de werkelijke verlossing
komt altijd de ongenadige krossing
genageld aan de schandpaal van het weten
om niet snel meer als niets af te doen en vergeten
slijt de traan breekt de lach weer even door
en vervolgt vervolgens een of ander spoor
18 11 2007 eva enja