Uitgeput.
Uitgeput.
Haar tranen zijn opgedroogd.
De wind zingt het laatste lied.
Dansend op zijn ritme,
is er niemand die het ziet.
haar gevangenschap kreeg vrijheid.
De rust keerde weer.
Ze vaarde weg van lijd’
en de stilte kwam neer.
Haar tranen zijn opgedroogd.
De wind zingt het laatste lied.
Dansend op zijn ritme,
is er niemand die het ziet.
haar gevangenschap kreeg vrijheid.
De rust keerde weer.
Ze vaarde weg van lijd’
en de stilte kwam neer.
Reacties op dit gedicht
| Free@Bird: | Vrijdag, november 23, 2007 13:16 |
| De tweede stukje vind ik heel mooi in het bijzonder de laatste zin liefs, kerima |
|
| Marousia: | Dinsdag, november 20, 2007 13:44 |
| Prachtig dit gedichtje. Liefs van Marousia | |
| [Joyce..]: | Zondag, november 18, 2007 22:13 |
| Wauw. het geeft vreemd gevoel, al lees ik het nogmaals, en er dieper over nadenk, dan alleen deze woorden. Xx Joyce |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Joeke | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 18 november 2007 | ||
| Thema's: | ||