In het midden van de rozenstorm. De lucht rond mij wordt gekleurd door rode blaadjes die hun thuishaven verlaten hebben. Ze breken de stralen van een zomerse ochtendzon, smelten mijn hart tot een purperen dons. Ze dansen op de golven van een zuiderse wind.
Op deze ochtenden besef ik de kracht die mij jouw gemis laat voelen.

Terwijl ik de handen van mijn lichaam laat wegglijden, zachtjes jouw adem aanraak. Terwijl ik mijn ogen sluit, het rood van de zonsondergang op deze ochtend bekijk. De geschiedenis glijdt uit mijn hand en reflecteert de schittering van jullie glimlach. Hailey en jou, samen hand in hand, verblindend in gedachten.

"Weet dat ik van je hou.." , en al wat komen moest zal ik vergeten, dit is mijn doel, mijn enige toekomst.

Het groen rond de boom liet mij toe een lente te ruiken. Het ontstaan van een nieuwe zomer, zonder gevaren, verdachten, verdriet en verachting. Stilstaan op jullie dag heb ik lang genoeg gedaan. Mijn laatste geschenk hou ik nu enkel in gedachten. Ik laat de snippers, jouw woorden gebroken, vermengen met rozen. Terwijl ik verderga, de wind als gezel, laat ik mij leiden door de zon. Ik laat mij leiden door jouw glimlach.

Langs het dal der rozen. Rode rozen...