Het spijt me mijn lief.
Het spijt me mijn lief,
Het spijt als ik je kwets.
Met onbedoelde woorden en daden.
Het spijt me als ik in jouw ogen niks zeg.
Maar met weinig woorden bedoel ik veel.
Het spijt me dat ik weinig tijd heb.
Druk met school en werk erbij.
En nu weer al die ziekenhuizen gaan vreten aan mijn tijd.
Misschien de kortafheid van mij naar jou.
Bang dat jij niet met mij om kan gaan.
Als ik nooit meer beter wordt.
Bang om je te verliezen.
Omdat ik nierfalen zal krijgen.
Hulp nodig zal gaan hebben.
Bang dat ik je geen kinderen zal kunnen geven.
Omdat er gewoonweg niets klopt aan mijn lichaam.
En al deze dingen.
Hier getypt.
Maakt het niet goed dat ik zo tegen je doe.
Maar het is angst.
Pure angst.
Om net als vroeger.
Niet geaccepteerd te worden.
En gewoon weer te worden verlaten.
Zoals ze altijd deden.
Want ik was altijd ziek.
Met onbedoelde woorden en daden.
Het spijt me als ik in jouw ogen niks zeg.
Maar met weinig woorden bedoel ik veel.
Het spijt me dat ik weinig tijd heb.
Druk met school en werk erbij.
En nu weer al die ziekenhuizen gaan vreten aan mijn tijd.
Misschien de kortafheid van mij naar jou.
Bang dat jij niet met mij om kan gaan.
Als ik nooit meer beter wordt.
Bang om je te verliezen.
Omdat ik nierfalen zal krijgen.
Hulp nodig zal gaan hebben.
Bang dat ik je geen kinderen zal kunnen geven.
Omdat er gewoonweg niets klopt aan mijn lichaam.
En al deze dingen.
Hier getypt.
Maakt het niet goed dat ik zo tegen je doe.
Maar het is angst.
Pure angst.
Om net als vroeger.
Niet geaccepteerd te worden.
En gewoon weer te worden verlaten.
Zoals ze altijd deden.
Want ik was altijd ziek.
- Alles wat ik doe, drijft me nog verder van je vandaan. Terwijl alles wat ik wil, jij bent.-
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Nauthiz |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 19 november 2007 | ||
| Thema's: | ||