namen
en zie hoe wij verstrengeld zijn, door
’t geluk je handen uit te laten glippen
losse woorden vormen een gesprek
van begin tot einde volg ik je lippen
de vele kennissen en vrienden die
niet voor of met je konden kiezen
zo kom je dan zonder hun te staan
de liefde kan maar zo bevriezen
de pijn van loslaten en accepteren
de dagen met een hol bestaansrecht
maar eens dan zal de wind het keren
geloof me maar zo gaat het echt
dan komen zij ook zonder te staan
en gaan de beste voor ze op de vlucht
en teken jij hun namen grauw-grijs
met honderd verloren letters in de lucht
| Windwhisper: | Maandag, november 19, 2007 23:30 |
| Ja meisje...zo gebeurd dat geloof me maar, Liefs Cobie Kuzzz |
|
| Ria -rimpeling-: | Maandag, november 19, 2007 21:05 |
| Teleurgesteld in mensen,rakend verwoord! liefs Ria |
|
| Hilly N: | Maandag, november 19, 2007 20:46 |
| Ik proef de teleurstelling Remie. Lieve groet, Hilly |
|
| Auteur: remie | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 19 november 2007 | ||
| Thema's: | ||