Dichtbij en toch zo ver weg
Dichtbij en toch zo ver weg
dat ik bij jou mijn dromen leg
Diepgeraakt tot in mijn ziel
hoe goed jij mij beviel
Ook jij zelf
diep geraakt op nummer elf
De afstand tussen ons aan kilometers
beide weten we wel beters
desondanks ons hoofd op hol
het voelen helemaal vol
Ratio even niet te scheiden
wil je wel zo ver gaan rijden
Van uitersten en van slag
waar dit toch aan lag
Geleid, stilaan naar elkaar
dat is zeer zeker waar
Wevend in dit web
tussen vloed en eb
Mijn denken nu dus afgelegd
beide heel oprecht
Als we voor elkaar bestemd dus zijn
is die afstand zomaar klein
De tijd zal het ons laten zien
De toekomst samen...ja misschien!
Reacties op dit gedicht
| Windwhisper: | Dinsdag, november 20, 2007 14:02 |
| Een horizon zo hoopvol ...in het verschier, ach ja, pluk de gelukjes van het leven Liefs Cobie Goede middag Kuzzzz |
|
| bijouken: | Dinsdag, november 20, 2007 11:58 |
| Hoopvolle woorden. Liefde kent geen afstand. Liefs, knuffel. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: doetsi | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 20 november 2007 | ||
| Thema's: | ||