Het einde van...
Nu het einde van mijn relatie
eindelijk daar is
zou ik het liefst
jankend,brullend en snotterend
als een klein kind
mijzelf ter aarde werpen
Maar heel beheerst
tik ik deze woorden
en biggelt er
stilletjes
een traan over mijn wang
eindelijk daar is
zou ik het liefst
jankend,brullend en snotterend
als een klein kind
mijzelf ter aarde werpen
Maar heel beheerst
tik ik deze woorden
en biggelt er
stilletjes
een traan over mijn wang
Reacties op dit gedicht
| stranger333: | Donderdag, januari 24, 2008 22:50 |
| Het is juist het kleine kind dat nu gekoesterd wil worden door de volwassene die dat kind in zich heeft. Heel mooi verwoord, de neergang van passie naar discretie. Bon courage |
|
| Hans Winter: | Woensdag, november 21, 2007 21:30 |
| wat te groot is om te overzien, het einde voorbij, maakt je kleiner dan je dacht dat je was, ‘t liefste getroost, al is verdoofd wezen even het hoogst haalbare. hans |
|
| ela: | Woensdag, november 21, 2007 13:51 |
| Eindelijk doelt op, het moest. Toch is het altijd een beetje sneu. ela |
|
| sunset: | Woensdag, november 21, 2007 12:42 |
| Veel sterkte met het verwerken (want de slag komt nog). Groetjes, sunset |
|
| Veruniek: | Woensdag, november 21, 2007 12:13 |
| Veel sterkte en succes met het nieuw begin :-) Liefs van mij |
|
Over dit gedicht
| Auteur: X-Anna | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 21 november 2007 | ||
| Thema's: | ||