Maielle
Er loopt een meisje door de woestijn, Haar gezicht verstard door al haar pijn.
Een ijzige gil klinkt vanuit het diepst van haar hart.
Die eeuwige stilte maakt haar verward.
Ze laat zich vallen en knielt neer,
Ze geeft het op ze wil niet meer.
De hitte de kilte ze is altijd alleen.
Ze hoopte zo graag dat dit alles verdween.
Daar lag het meisje haar armen gespreid.
in alle rust in haar eenzaamheid.
De leegte diep in haar heeft haar zo geraakt.
Dat ze haar levens reis niet heeft afgemaakt
Een ijzige gil klinkt vanuit het diepst van haar hart.
Die eeuwige stilte maakt haar verward.
Ze laat zich vallen en knielt neer,
Ze geeft het op ze wil niet meer.
De hitte de kilte ze is altijd alleen.
Ze hoopte zo graag dat dit alles verdween.
Daar lag het meisje haar armen gespreid.
in alle rust in haar eenzaamheid.
De leegte diep in haar heeft haar zo geraakt.
Dat ze haar levens reis niet heeft afgemaakt
Reacties op dit gedicht
| [F]lower..: | Vrijdag, november 23, 2007 18:28 |
| Sterkte.. Je weet dat het niet goed is, stop het leven niet, maar maak het af, tot het einde, lach, huil, leef.. Je mag mailen.. Xx my |
|
| sadje: | Donderdag, november 22, 2007 15:31 |
| wow zo mooi geschreven! echt mooi verwoord sterkte en liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Angii | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 21 november 2007 | ||
| Thema's: | ||