Hoe langer hoe ouder zo des te meer
Hoe langer hoe ouder zo des te meer
Begin ik te geloven in spoken
Al doe ik zo denkend ook sneeuwtje zeer
Uit mijn wedervaren opgedoken
Wie geloof nog de prins die knielde neer
En met één kus kon sneeuwtje weer lopen
Naar lang liggen slapen ging zij te keer
Wijl ik stram afwachtend lig te hopen
Gekwetst en hulpeloos al in mijn eer
Lig ik gans stil met mijn arm gebroken
Zodat ik mij telkens pijnlijk bruuskeer
Als ik beweging breng in mijn knoken
Terwijl ik mij smoelentrekkend bezweer
Alsof ik de duivel zelf wou kopen
Verkocht ik mijn lijf aan die geneesheer
Voor drugs in pijnstillende siropen
Begin ik te geloven in spoken
Al doe ik zo denkend ook sneeuwtje zeer
Uit mijn wedervaren opgedoken
Wie geloof nog de prins die knielde neer
En met één kus kon sneeuwtje weer lopen
Naar lang liggen slapen ging zij te keer
Wijl ik stram afwachtend lig te hopen
Gekwetst en hulpeloos al in mijn eer
Lig ik gans stil met mijn arm gebroken
Zodat ik mij telkens pijnlijk bruuskeer
Als ik beweging breng in mijn knoken
Terwijl ik mij smoelentrekkend bezweer
Alsof ik de duivel zelf wou kopen
Verkocht ik mijn lijf aan die geneesheer
Voor drugs in pijnstillende siropen
Reacties op dit gedicht
| bijouken: | Donderdag, november 22, 2007 12:07 |
| Een gebroken arm? Dat is toch klein zeer. Ik wens je een spoedig herstel en probeer zoveel mogelijk zelfstandig te functioneren dat redt je eer. Liefs, knuffel. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Vermeersch Jean-Paul | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 22 november 2007 | ||
| Thema's: | ||