ga door ouwe taaie

ga door ouwe taaie

in de vallei, over 'n stoffig pad

een ruiter en z'n paard sjokken door

de lange nachten, de stormen, de woestijn

de weg is lang en dorstig en goor

hij schopt z'n paard, kom op jij dwarskop loop,

luister nou, ja ik zeg je luister nou

de hete zon blakert overdag en dan de nacht

in het donker en in de kou

ga door ouwe taaie

en geef niet op

ga door, straks wordt die dwarse knol

uiteindelijk een vriend

de vriend die je verdient

een veilig thuis, een kussen voor je hoofd

is wat je zoekt en dat is wat je vinden zult

je volgt het spoor, het kan niet ver weg zijn

nog één klein stuk, voor 't geluk, de rozen de wijn

ga door ouwe taaie

en geef niet op

ga door, straks wordt die dwarse knol

uiteindelijk een vriend

de vriend die je verdient

ga door tot het end

ga door alles went

ga door vind je stek

ga door wordt niet gek

Geschreven door

henk jans

0

Reacties op dit gedicht

henk jans vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Jannie Hoogendam:	Donderdag, november 22, 2007 14:32
Ik dacht dat je ging zingen "ouwe taaie laat je broek maar waaien..." of zo iets. Maar ''t arme ding is moe en heeft ook dorst in die woestenij Liefs Jannie

sunset:	Donderdag, november 22, 2007 12:50
''t Doet me een beetje denken aan een deel van S. King van zijn serie ''De donkere toren''. Ik vind het goed, heel goed. Groetjes, sunset

Over dit gedicht

Auteur: henk jans
Gecontroleerd door:
Gepubliceerd op: 22 november 2007
Thema's: [Hoop] [Leven] [Eenzaamheid]