Leeuw
Uit nood gegeven spreeuwde een leeuw zijn jongen tegemoet. Hij ging liggen, statig als een uil en pakte, terwijl hij wachtte, de arm van de boom waar hij tegen leunde. Hij had nog niemand gezien en toch loerde er gevaar, hij wist het, hij voelde het, hij zag het alleen nog niet. Totdat zijn vrouw van achteren kwam aangeslopen met een stuk vlees in haar bek. Een gier binnen bereik van zijn gehoor. Hij draait zich blind om en bijt de leeuwin in haar nek, die het stuk vlees laat vallen en uiteindelijk ook haarzelf. Dan pas ziet de leeuw wie hij heeft gebeten, terwijl hij het stuk vlees pakt en het hun jongen toewerpt. Hij zakt door zijn poten en gaat liggen, kijkt haar aan in haar vertrekkende ogen. De leeuw is sterk maar hoopt dat hij zich heeft overschat, maar daar zal hij nog wel achter komen.
Reacties op dit gedicht
| Free@Bird: | Donderdag, november 22, 2007 12:49 |
| Mooi verhaal! liefs, kerima |
|
| Lily May Parker: | Donderdag, november 22, 2007 12:46 |
| hallo lieve Remember, zeer mooi geschreven hoor, echt liefs Lily May xxxxxxx |
|
| sunset: | Donderdag, november 22, 2007 12:28 |
| Ik hoop toch dat je niet dronken noch stoned was toen je dit schreef. Alhoewel ... Misschien beter van wel. Groetjes, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: remember | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 22 november 2007 | ||
| Thema's: | ||