Zo vanuit mn gedachten geschreven
Huilend zit ik in mn stoel
Zonder leven, zonder doel
Niet wetend wat te doen
Wensend dat het was zoals toen
Voel alleen maar pijn en verdriet
Mn leven veranderen lukt maar niet
Ben bang, in de war en moe
Alles doet pijn, met wat ik ook doe
Bang voor liefde en de pijn die het geeft
Want alles wat goed gaat, gaat ook fout
Ik heb tot nu toe nog niet eens geleefd
Weet niet waar ik moet beginnen
Weet niet eens of het al begonnen is
Verliefd zijn hoort zo fijn te zijn
Maar het enige waar ik aan kan denken is de pijn
De pijn van horen dat diegene het niet meer voelt
De pijn van horen dat het niet wederzijds zal zijn
Bang om vrienden te krijgen
Bang om vrienden kwijt te raken
Bang voor het nieuwe
Bang om weer het oude mee te maken
Doen alsof alles goed gaat
Maar huilen doe ik toch wel vroeg of laat
Tis fijn om iemand te hebben in mn armen
Iemand te hebben die je hart doet verwarmen
Maar nog banger om diegene te verliezen
Bang voor de pijn die zal komen
Bijna geen oog dicht doen
Door alles wat in mn gedachten dwaalt
Wensend dat alles was zoals toen
Geen normale dromen kunnen dromen
Dromend over verlies en verdriet
Zelfs in mn slaap lach ik niet
Alles doet me herinneren aan haar
Alles maakt me aan het huilen
Alles doet me verdriet
Vergeten doe ik haar maar niet
Wou dat ik mn leven kon ruilen
Maar mijn leven wil ik niemand anders gunnen
Want zelfs ik heb al moeite om het aan te kunnen
Ik heb het al enkele keren willen opgeven
Met een mesje proberen te stoppen met leven
Maar ik ga nog altijd door
Niet wetend waarom
Waarom ik nog door gaat met mn leven
Waarom ik nog altijd vecht voor degene die om me geven
Want ze moeten toch ook wel weten
Op den duur zal ook ik worden vergeten
Reacties op dit gedicht
| Xanthippe: | Zondag, maart 24, 2002 13:36 |
| Niet bang zijn... je komt er wel doorheen, geloof me! I know, 't is mss pos. sh!t, maar wat wil je dat ik zeg... maak er een eind aan?! Nee, dat wil je niet, je wil doorgaan! Je moet op de manier hoe jij het wil, op jouw tempo en ... Het lukt jou zeker en vast ! Dikke kus, Xanthippe ;-) ps: lachen op de webcam lukt je toch soms... |
|
| The Oracle: | Dinsdag, maart 05, 2002 09:52 |
| Het enige wat ik kan zeggen is "get over it". Vecht, overwin, doe iets, maar ga niet als een sulletje bij de pakken neerzitten. Alleen jij hebt de mogelijkheid om je eigen angsten te overwinnen. Niemand ander kan dat voor je doen, en zullen dat zelfs al zouden ze het kunnen, doen. Geef ze eens ongelijk. Iemand die alleen maar medelijden met zichzelf heeft, die zal je niet snel helpen. Kop op en ga leven! The Oracle, Harsh at times, but always fair and square. |
|
| Yoeri Vleer: | Zaterdag, maart 02, 2002 19:11 |
| ik wacht niet op een ander, ik weet alleen nie hoe ik moet beginnen... en daar ben ik aan het werken. thnx anouck |
|
| Anouck ( Almost me): | Zaterdag, maart 02, 2002 18:45 |
| Inderdaad, het leven is geen roos....en dat zal het ook nooit zijn. Wacht niet op die andere pilaarhelft...begin gewoon NU met leven. Hoe verdomd moeilijk en pijnlijk ook. Het klinkt hard, maar dat is het ook! Dan komt die pilaarhelft wel vanzelf. Het is moeilijk, maar het lukt je wel. Succes! Take care, Anouck |
|
| ~Marina~: | Zaterdag, maart 02, 2002 15:52 |
| ik heb je verhaal gelezen op je site. en het klopt ook wel dat mensen je die doornen aanreiken, je kwetsen verlaten en weet ik het wat allemaal meer, maar neem ook het besef dat jij dat ook doet op deze manier en dan wel naar de mensen van wie je houd, die doe jij verdriet... door alleen al op deze manier te praten maar ja heb ook geen zin om een preek te gaan houden sorry voor dit alles... en sinds wanneer beschouw ik iemand als een sukkel omdat hij het leven anders ziet dan ik dat |
|
| Yoeri Vleer: | Zaterdag, maart 02, 2002 15:23 |
| sorry dat ik hier allemaal op antwoord, maar ik vind dat het leven 9 van de 10 keer een grote hel is, en de leuke dingen maken echt neit op voor wat er allemaal fout kan gaan, noem me desnoods een aansteller of een sukkel, ik zie het zo, respecteer dat maar aub. het leven is geen roos, en onze geedt is niet degene die de doornen eraan fantaseren, die doornen komen door de mensen die je pijn doen, die met je gevoelens spelen en je gebruiken, ze komen ook door het verdriet van iemand verl |
|
| ~Marina~: | Zaterdag, maart 02, 2002 15:17 |
| das een lekkere mond vol... kan nou wel gaan zeggen dat alles wel weer goed komt dat er altijd licht is maar dat zal je wel veel te vaak gehoord hebben niet? Kan er niet veel meer van maken dan dat je de bloemen van het leven moet plukken, niet de doornen... het leven schenkt rozen, en je geest die denkt de doornen erbij. denk de doornen weg en pluk de roos... sterkte, liefs Marina |
|
| Yoeri Vleer: | Zaterdag, maart 02, 2002 14:46 |
| ik wil niet down lijken, maar ik ben dat hele positieve sh!t zat (ik zeg niet dat ik jou zat ben hoor) allemaal wel leuk die zonnestralen, maar als je in een pizwarte kamer zit opgesloten zonder deuren of ramen, ga je mij niet vertellen dat die zonnestralen iets uitmaken. en dan van zij is het niet waard, zoiets kan pijn doen hoor. maar ok. thnx dat je me probeerd op te fleuren =) |
|
| Goverdina: | Zaterdag, maart 02, 2002 14:09 |
| lieve Yoeri Het valt niet altijd mee. Maar er zijn zoveel mensen die echt om je geven. Is zij het wel waard om zo over te treuren? Volgens mij verdiend zij dit niet. Lieve Yoeri ik heb het je al eerder gezegd....... Na regen komt echt zonneschijn maar soms moet er eerst regen komen om te meer van de zonneschijn te kunnen genieten. Sterkte en ik denk aan je. liefs Goverdina |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Yoeri Vleer | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 02 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||