Pak elke kans.
Al veegt het leven soms, hard, onverwacht,
de grond onder je voeten weg.
Al ramt het leven je soms met een mokerslag
keihard op de grond.
When you’re worried and feeling so damn small
When there’s nothing you can, nothing you will do
When everything you fought for is goneAltijd komt er weer dat moment. Het moment dat liefde heet.
Dan lacht het leven, hard en krachtig. Pakt je weer op en
laat je staan. Grijp dat moment. Het kan zo weer verdwijnen.
En dat heet: een gemiste kans.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: .rose | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 25 november 2007 | ||
| Thema's: | ||