Droom man
In het grote bos dans jij, weelderig in het rond.
Muziek in je hoofd, muziek die niemand anders hoort.
Zonnestralen strelen voorzichtig je tedere gezicht
Dans op de muziek in je hoofd, ik ben voor je gezwicht.
Oh jij ongrijpbaar wezen, mysterieuze man, van het zonnelicht.
Als een engel, vol van kracht dans je door de stralen belicht.
Alleen als de zomerzon straalt op de laatste uren.
Kan ik je zien, als ik door m'n wimpers zit te gluren.
Ben je een geest, een fatamorgana of een mens.
Maar nimmer ben je daar als ik mijn ogen open.
Door m'n wimpers kan ik je zien, maar je leeft op de grens.
Op de grens tussen wanen en ratio, kun jij dansen en lopen.
De ideale man, blauwe ogen en blonde haar lokken, bijna voor je ogen.
Haren die wapperen in de zachte wind.
Soms twijfel of ik word bedrogen.
Bedrogen door mijn ogen en door mijn oren.
Want ik kan je zien en horen.
Maar open ik mijn ogen en ben ik bij zinnen vol van rationaliteit.
Ben ik m'n dromen en jou weer kwijt.
Leef je in m'n gedachten of leef je elders waar ik niet kan komen?
Of mag ik alleen maar van jou dromen?
1 maart 2002
Reacties op dit gedicht
| Laurens Windig: | Zaterdag, maart 02, 2002 15:39 |
| Mooie droom Ron, houden zo! | |
| Hans Winter: | Zaterdag, maart 02, 2002 14:46 |
| Misschien herken je eens iets van hem, en zal dat voldoende zijn om je droom aan te gaan. |
|
| arie: | Zaterdag, maart 02, 2002 12:10 |
| De dag komt Ron.. ook jou gaat het overkomen. Het ideaal beeld, moet je misschien iets bijstellen maar toch... Arie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Ron de Leeuw, Cave Canem | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 02 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||