Het begon toen ik jou zag, de vlinders in mijn maag
Mijn hart werd een paradijs, het gebeurde heel traag.
Ik vond dat heel fijn, dat dat gevoel zo lang duurde.
Want het was in een keer weg, toen jij mij weg stuurde.
Dagenlang boosheid, pijn en verdriet.
Hartverscheurende pijn, dat vergeet je zo snel niet.
Mijn wereld stortte in, het werd een koud en donker gat.
Maar langzaam drong het tot me door, dat jij me gewoon vergat.
Nu weet ik dat ik beter kan, beter wil en beter krijg.
Jouw liefde in mijn hart werd een oude zwakke twijg.
Dus laat me met rust en negeer me maar.
Ooit heb jij het zwaar.
Dan ben jij een wrak, een zielig mens.
Dat was is mijn grote wens.
Dat jij nu meemaakt wat ik had gevoeld.
Dan weet je ook wat ik had bedoelt.