Platonische liefde
Ik zag je zitten
in de schaduw van het licht
alsof je nooit ontdekt wou worden
en vergeten opgaan in de massa
Je staarde me aan
en zonder iets te zeggen
wist je me te raken in het diepste van mijn ziel
jouw blik sprak meer dan 1000 woorden...
Je lachte
en ik bleef als versteend staan
heel even
leek de wereld stil te staan
Die ene nacht ben je mijn leven in en uit gewandeld
en nu laat je me ademloos achter
met nog slechts de gedachten aan jou
en aan ons...
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: latino @ngel | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 25 november 2007 | ||
| Thema's: | ||