Nooit gedacht
Nooit gedacht.
Ik word wakker in de nacht.
Bang om mijn ogen open te doen.
Ik voel je warme lichaam tegen het mijne.
Ik hou mijn ogen dicht, bang dat het zal verdwijnen.
Zo plots kwam je in het centrum van me leven.
Nooit durven hopen dat het zou gebeuren.
Nu lig ik naast je in jouw armen.
Het fijnste plekje op de gehele aarde.
Ik kan wel zeggen ik laat je nooit meer gaan.
Maar alleen tijd zal dat kunnen bepalen.
Ik leef van dag tot dag.
Elke keer weer verwonderd om jou te zien.
Je hebt mijn hart gestolen.
Zoals nog nooit iemand heeft gedaan.
Ik voel me soms totaal verloren.
Als ik me bij jou helemaal laat gaan...
Ameris.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Ameris | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 26 november 2007 | ||
| Thema's: | ||