Déjà vu
De stilte spreekt, hij zegt teveel
- ik heb hem nooit gemogen -
Zonder enig mededogen
beoordeelt hij mijn wereld
mijn fouten, mijn hart
Dus ik zet me schrap voor het déjà vu
Hoor dat ik altijd al de zwakste was
Lieverd, wat wilde jij? vraagt hij (begripvol)
Alsof ik ergens ook maar de keuze had.
Reacties op dit gedicht
| lolo: | Donderdag, september 11, 2008 19:29 |
| Ik weet dat we niet praten, maar ik las deze per toeval en hij raakte me opeens vol. x | |
| Augustijntje: | Dinsdag, november 27, 2007 19:53 |
| and she''s alive! prachtig geschreven.. het wachten meer dan waard! x! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: __xMegan | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 26 november 2007 | ||
| Thema's: | ||