jouw tranen
je tranen vielen langzaam
maar zo bekwaam
naar een afgrond
spattend uit elkaar
steeds opnieuw vraag ik
lieverd wat is er toch?
steeds hetzelfde antwoord
er is niks dat zeg ik toch
ik voelde me leeg
ik kon je niet helpen
je tranen bleven vallen
het spijt me lieverd
het spijt me zo
dat jij dit verdriet
moet doormaken zo alleen
vanvond zal ik er weer voor je zijn
ik hou van je
Reacties op dit gedicht
| Nummer 127: | Vrijdag, december 14, 2007 16:55 |
| er is een bepaalde film waarin gesteld wordt dat liefde betekent nooit sorry zeggen maar ik vind dat liefde en vergiffenis hand in hand samengaan Nummer 127 |
|
| ILse Bruintjes: | Woensdag, november 28, 2007 11:44 |
| als ik je gedichten lees merk ik dat je om haar geeft je wil haar steunen in alles wat ze doet troosten noem maar op jullie horen bij elkaar memy help haar en laat haar niet gaan xxx dikke knuffel van Ilse |
|
| ScreamingSue: | Maandag, november 26, 2007 15:43 |
| Ze heeft jou, dan is ze niet alleen :) kus |
|
| bijouken: | Maandag, november 26, 2007 15:04 |
| Geef haar een troostende knuffel van mij. Liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: memy | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 26 november 2007 | ||
| Thema's: | ||