Waargebeurd:
Angstig zaten we in 'n hoekje,
zonder geluid, stil met een zakdoekje.
Doodsbenauwd, wachten op het moment,
dat niemand anders kent.
De schoten kwamen dichterbij,
niemand die meer iets zei.
Vol verdriet, angst en schrik,
zagen we hoe iemand neergeschoten werd.
en hoe de daders weer vertrokken,
evensnel als ze gekomen waren.
Maar wij zijn voor het leven getekend,
het zal nooit meer hetzelfde zijn.
VOOR ALTIJD: die stekende pijn!
*naar aanleiding van het boek doorgeschoten. voor mijn verwerkingsopdracht nederlands*