De wereld
De wereld
Ik danste naïef door de straten
En de wereld keek toe hoe ik mezelf vond
Ja, ineens was ik tevreden -de mens in mij wilde meer-
Dus ik stond even stil, nam de aanloop
Ik rende, sprong en struikelde keihard over
mijn pasgewassen hart, de wereld verbleekte
Daar was jij, je ving me vlug in je ogen
Natuurlijk riep ik verontwaardigd ‘rustig aan!’
En terwijl ik niets anders kon denken dan ‘sneller, snéller!’
verstomde de wereld toen mijn hand de jouwe vond.
Reacties op dit gedicht
| Augustijntje: | Dinsdag, november 27, 2007 19:55 |
| ''ik danste naïef door de straten'' vind ik zo''n sprekend beeld.. heel mooi dit x! |
|
| bijouken: | Dinsdag, november 27, 2007 09:33 |
| Ontzettend lief. Er zijn voor elkaar, een prachtig gebaar. Liefs, knuffel. |
|
| ela: | Dinsdag, november 27, 2007 00:43 |
| Een wereld van geluk komt je tegemoet. spreidt je armen en zweef naar je geluk. ela |
|
Over dit gedicht
| Auteur: __xMegan | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 27 november 2007 | ||
| Thema's: | ||