gesloten ramen
Gesloten ramen,
Met meters gordijn
Niemand doet open
Zou ie thuis zijn?
Maanden geleden
Het laatste gesprek
Vier kleine woordjes;
‘ Ze zijn hier gek’
Het klinkt ongeloofwaardig
Maar zo is het wel
Het voelt als geen vader
Al is hij dat wel
De wet zegt;
Hij is volwassen
Ik zeg van niet
Hij gedraagt zich als een kind
En dat doet verdriet
Met meters gordijn
Niemand doet open
Zou ie thuis zijn?
Maanden geleden
Het laatste gesprek
Vier kleine woordjes;
‘ Ze zijn hier gek’
Het klinkt ongeloofwaardig
Maar zo is het wel
Het voelt als geen vader
Al is hij dat wel
De wet zegt;
Hij is volwassen
Ik zeg van niet
Hij gedraagt zich als een kind
En dat doet verdriet
Reacties op dit gedicht
| Evi: | Vrijdag, maart 08, 2002 21:02 |
| Prachtig geschreven! kop op he! sterkte en heel veel liefs Evi |
|
| Mindy Broeders: | Donderdag, maart 07, 2002 12:40 |
| Oke, ik geef toe, had ik allang gedaan, je bent een ster, hier niet ver vandaan. Wat kan ik doen? Wil je helpen, maar gaat dat wel? Het lijkt me zwaar om jou te zijn, maar onthoud goed, het leven wordt heus weer fijn. Al kan ook ik er niet zeker van zijn. kus Mindy | |
Over dit gedicht
| Auteur: nicolet333 | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 02 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||