Een lichte schittering
regenplassen glinsteren
ze weerspiegelen
een lichte schittering
afkomstig van het zwakke licht
van de lantaarn
de straten geven een blik
van eenzame soberheid
alles lijkt triest en grijs
of komt eraan
de depressie geen eind
de wind zingt van woede
een droevig zwaar lied
die takken laat buigen
maar ook het riet
laat wuiven
regenbuien spoelen schoon
wat de boze wind
aan stof achterliet
zoals tranen dat doen
met jou verdriet
christa
slaap lekker freaks
morgen een fijne dag
Reacties op dit gedicht
| Lien_x: | Zaterdag, december 01, 2007 11:08 |
| Mijn mama het ook Christa ! | |
| fortuna: | Woensdag, november 28, 2007 11:53 |
| wijs... christa. Liefs |
|
| Quicksilver: | Woensdag, november 28, 2007 11:24 |
| een ontroerend mooi voelend gedicht! liefs,Dicky |
|
| Peter van Tiel: | Woensdag, november 28, 2007 01:11 |
| je schetst hier echt herfstweer, dat je laat overvloeien in tranen van verdriet. Een triest gedicht, maar wel prachtig geschreven. Een trustenknuffie van, Peter. |
|
| Windwhisper: | Woensdag, november 28, 2007 00:39 |
| slaap lekker Christina | |
| ela: | Woensdag, november 28, 2007 00:28 |
| Knap als een balade. ela |
|
| mums: | Woensdag, november 28, 2007 00:10 |
| heel mooi meid, tranen moet je af en toe laten gaan. dikke kus en slaap lekker liefs mums |
|
Over dit gedicht
| Auteur: christina |   
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 28 november 2007 | ||
| Thema's: | ||