ongeboren verleden
De wijzers van de klok draaien terug
verleden lijkt morgen te zijn
ik voel dat dingen komen
die ik nimmer afsloot
Wanneer de nacht klaar is
en de dag verteld waar ik voor vlucht
het komt terug ik merk het
het ligt in mijn schoot
Als een ongeboren monster
die wacht tot ik baar
en begin aan het proces
om te verwerken
Wat ik ooit wegwuifde
verstopte en verdrong
ik zie het verschijnen
als de maan aan de hemel
Nu is er geen weg terug
Reacties op dit gedicht
| Artifex: | Woensdag, november 28, 2007 21:33 |
| Dat het je niet overvalt is een goed teken. Ik wens je veel sterkte, maar ook wijsheid. Liefs, Artifex. |
|
| frankm: | Woensdag, november 28, 2007 21:03 |
| besef, geef ''t ''n plaatsie & overwin! frankie xxx |
|
| *Ria Klein Herenbrink* Raira: | Woensdag, november 28, 2007 11:07 |
| soms moet je eerst alles verwerken en plaatsen voor de weg open ligt voor nieuwe herinneringen rakend liefs Ria |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Quadesh | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 28 november 2007 | ||
| Thema's: | ||