Zoals het is.
Zo onwennig,
En zo vertrouwd,
Is het nog nieuw,
't Voelt als van oud.
Eerst dacht ik dat híj,
Dat hij het was voor mij.
Maar nu ik jullie daar zo zie,
Weet ik het gewoon niet.
De één is lief, begrijpt mij,
En zet mij bijna nooit opzij.
Maar als het dan een keer gebeurt,
Ben ik toch wel diep getreurd.
Dan ga in naar de ander,
Ik merk hoe ik verander.
Hoe ik hem een knuffel geef,
Hoe ik besef, dat ik leef.
Dat zijn jullie, zo verschillend.
Zo hetzelfde, denk ik, rillend.
Moet ik kiezen, nu meteen?
Kan ik er niet nog éventjes omheen?
Misschien moet ik maar even niet,
Even niet meer denken,
Hoe de wereld ons nu ziet.
Kiezen tussen jullie twee,
Dat is gewoon moeilijk, oké?
Maar gewoon als vrienden,
Gaan jullie nog wel even mee!