gras aan mijn voeten
een klimop door mij spijlen
zou ik ooit nog iemand ontmoeten
of stil roestend weg kwijlen

in mijn glorie dagen
kwamen er velen langs mij
mensen op de fiets of met de wagen
wat was ik jong, open en blij

nu sta ik stil en heel verlaten
roestig naast een oude den
geen heeft mij nu nog in de gaten
beseft het dat ik hier nog ben

maar een vrouw op zekere dag
loopt zo fluitend langs mij om
bekijkt mij met haar gulle lach
ook al zijn mijn hengsels krom

dan wordt de weg in eer herstelt
staan er weer bloemen langs mijn zij
en aan de poort wordt weer gebeld
staal ik het uit en open ik blij

nu weet ik dat: hoe moeilijk de dagen soms ook zijn
eens komt er een zekere dag
verdwijnt als sneeuw de pijn
kun je weer stralen met een lach


Note: Uit ervaring gesproken, en nu elke dag stralend genieten