Huilende wolven
mijn betraande ogen kijken je dreigend aan
vraag je op een voor mij harde toon
ga je weg of blijf je hier nog langer staan
je zegt tegen me "doe eens gewoon"
nooit en te nimmer kruip ik meer voor jou
dus zeg mij niet hoe ik mij moet gedragen
mijn hart slaat steeds sneller en sneller
woede en angst kookt door mijn hele lijf
met één ruk trek ik je hart uit je lichaam
en voer het aan de hongerige wolven
die van jaloezie blijven huilen
door dat nare rode gevoel in jouw bloed
tot rust gekomen tuur ik uit het raam
hoor de wolven huilen naar de maan
en zachtjes glimlach
ik mijn angst even weg
Reacties op dit gedicht
| [tralala...]: | Woensdag, november 28, 2007 23:59 |
| hmm... :( :)wel mooi geschreven hoor.. liefsXx |
|
| ReBelle: | Woensdag, november 28, 2007 23:10 |
| Oei, heftig! Deze fictie omschrijft een bittere botte kwetsuur. Brrr, Liefs, ReBelle |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Dreamlover | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 28 november 2007 | ||
| Thema's: | ||