Onzichtbaar
In een bevroren droomland leef ik,
afgesloten van de mensen om me heen,
te laat om de dingen terug te spoelen.
Onzichtbaar opgegaan in de menigte,
een oneindig zwart gat waarin niemand
me op lijkt te merken, waarin alles
voorgoed fout lijkt te gaan.
Laat me geloven dat alles
wel goed komt.
alsjeblieft...
afgesloten van de mensen om me heen,
te laat om de dingen terug te spoelen.
Onzichtbaar opgegaan in de menigte,
een oneindig zwart gat waarin niemand
me op lijkt te merken, waarin alles
voorgoed fout lijkt te gaan.
Laat me geloven dat alles
wel goed komt.
alsjeblieft...
Reacties op dit gedicht
| little-witch: | Zaterdag, december 15, 2007 19:51 |
| And I wanna believe you When you tell me that it''ll be okey Yeah I try to believe you But I don''t When you say that it''s gonna be Then I was turn out to be a different way I''d try to believe you mooi geschreven little witch |
|
| nana: | Woensdag, november 28, 2007 23:45 |
| dat komt het.. heus, blijf in jezelf geloven nana |
|
Over dit gedicht
| Auteur: *Lucine* | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 28 november 2007 | ||
| Thema's: | ||