Rouw
Rouw
Weet je wat het is
Rouwen door gemis
Het woord klinkt vaag
misschien zelfs traag
ROUW
tranen stromen
angsten dromen
onmacht
over wat er was en is
ziende blind
huilend kind
identiteit
vol ledig kwijt
evenwicht
ontwricht
oorverdovend stil
ijzig koud en kil
rouw
waar ben ik nou
verscheurd vertrapt verlaten
liefdevol met gaten
verward
verschrikt
verstikkend
onbegrepen
voorgelogen
leeg gezogen
moe
rouw
nu weet je hoe
Reacties op dit gedicht
| remie: | Donderdag, november 29, 2007 17:47 |
| ik weet wat het is en hoe het voelt, nog steeds...als je je woorden kwijt wil hier is een luisterend oor...liefs remie | |
Over dit gedicht
| Auteur: Meijeringen | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 29 november 2007 | ||
| Thema's: | ||