(Td) Lichtstad.
Er valt niets te zeggen
onbewoonde straten
dragen mijn benen
en keuren de wonden
op een vormeloos gelaat
Er is niets dat blijft
zeggen de geweren
van onvolwassen ogen
en verder dan grenzen
kijken dromen niet
Er valt niets te zeggen
de verloren stad
doet mijn licht uit
en torenhoge huizen
spelen domino
Er is niets dat blijft
toen had ik nog een schommel
ofzo
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Saralien. | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 30 november 2007 | ||
| Thema's: | ||