Voorbij…

Met moeite kom ik de dag door,
Mijn gedachten zijn bij jou.
Ik denk aan de tijd dat we samen waren,
Niets kon me raken.
Niets kon me schelen,
Want met jou kon ik alles aan.

Nu ben ik alleen,
Als ik aan jou denk moet ik huilen.
Je liet me alleen,
En je wist dat het mijn grootste angst was.
Zonder jou ben ik niets,
Het klinkt hard maar het is de waarheid.

De tijd met jou is voorbij,
Je hebt me gebroken.
Alles wat er van me over is,
Is een huls van mijn oude ik.
Je hebt mijn hart vertrapt,
En mijn ziel verscheurd.

Nu probeer ik op te krabbelen,
Probeer met mijn leven door te gaan.
Ik probeer te lachen,
En het dan ook echt te menen.
Maar toch wil ik je nog een keer spreken,
Ik wil weten waarom je me dit aandoet.