onrust is verstild
rust zwijgt door de donkere nacht
grijpt het grijs van wolkenwit
tover kust de stilte wakker
maneschijn licht helder zacht
‘t tijdloos bonzen van een hart
laat in verten ziel verstikken
geen demonen meer noch zwart
liefde kan de dood zelf strikken
sterrenstrepend over zeeën
schaduwloos de glazen gloed
pralend glinsterende leegte
eens verstilt de wildste vloed.
sunset 03-12-2007
Reacties op dit gedicht
| Jan van Dord: | Maandag, december 03, 2007 19:04 |
| Prachtig !! jan |
|
| Quicksilver: | Maandag, december 03, 2007 16:51 |
| prachtige poëzie liefs,knuffel Dicky |
|
| Sabri83: | Maandag, december 03, 2007 15:52 |
| Heel erg mooi. x | |
| elze: | Maandag, december 03, 2007 14:18 |
| o zo mooi ...prachtig laifs elze |
|
| libel: | Maandag, december 03, 2007 11:43 |
| En zo is het, prachtig... Liefs, Lia |
|
| julius dreyfsandt z.s.: | Maandag, december 03, 2007 09:53 |
| mooi sunset,,,,,,ook het lettertype:) gr hans |
|
| hiljaa: | Maandag, december 03, 2007 09:51 |
| dit stild me knufliefs--hiljaa-- |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 03 december 2007 | ||
| Thema's: | ||