Nog even gek op jou, helaas
Jouw woorden
moet ik ze geloven?
Mijn hart veroverde jou
Toch veranderde uiterlijk jou mening
Een week in onzekerheid
Je krenkte mijn gevoelens
Nog steeds hou ik van je
en mis onze gesprekken enorm
Gister zag ik je voor het eerst
en ik liet je zien wie ik ben
Ik hield afstand
terwijl ik bij je wilde zijn
Je ogen brachten me in paniek
Je aankijken kon ik niet
Zo weinig gesproken
toch viel het afscheid zwaar
Jouw afscheidsknuffel voelde zo fijn
Je overrompelde mij met 3 kussen
Een vorm van beleefdheid
en toch anders voor mij
mijn tranen die ik verborg
niemand heeft ze gezien
ik wil niet huilen om jou
Jij wilde niet
Jouw gevoel veranderde
Daar kan ik niets aan doen
moet ik ze geloven?
Mijn hart veroverde jou
Toch veranderde uiterlijk jou mening
Een week in onzekerheid
Je krenkte mijn gevoelens
Nog steeds hou ik van je
en mis onze gesprekken enorm
Gister zag ik je voor het eerst
en ik liet je zien wie ik ben
Ik hield afstand
terwijl ik bij je wilde zijn
Je ogen brachten me in paniek
Je aankijken kon ik niet
Zo weinig gesproken
toch viel het afscheid zwaar
Jouw afscheidsknuffel voelde zo fijn
Je overrompelde mij met 3 kussen
Een vorm van beleefdheid
en toch anders voor mij
mijn tranen die ik verborg
niemand heeft ze gezien
ik wil niet huilen om jou
Jij wilde niet
Jouw gevoel veranderde
Daar kan ik niets aan doen
Reacties op dit gedicht
| Sabri83: | Dinsdag, december 04, 2007 17:29 |
| Veel sterkte. Mooi gedicht. xx | |
| beauty(inside)*: | Dinsdag, december 04, 2007 15:30 |
| Sterkte, Je komt er wel uit. Trouwens tranen mag je verbergen, maar het moet niet. liefs, maxime |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Pruilmuiltje | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 04 december 2007 | ||
| Thema's: | ||