water
Ergens geloofde ik in iets, dat te mooi
leek om te hebben, en van te houden
het beeld van de waterval blijft me bij
Verzwolgen door
het alles verwoestende water
nog net bleef hoofd boven
om toch meegenomen te worden
door de stroom…
vaarwel tak
even leek het of je wou blijven hangen
En weer pak ik die steen op die de
glinstering in mijn leven brengt
geslepen door de jaren heen
Laat de nachten kouder en donkerder
worden, des te mooier zijn de dagen
die beginnen met een prachtig licht
opkomende zon…………
Reacties op dit gedicht
| 1_2_tree: | Zaterdag, december 29, 2007 00:30 |
| leuk gedicht, leuke foto , en mijn lievelings fonts | |
| Marousia: | Donderdag, december 06, 2007 19:48 |
| Een ware pracht om te lezen, heel mooi fotogedicht. Liefs van Marousia | |
| Corry van Emmerik-Koenekoop: | Donderdag, december 06, 2007 08:55 |
| Wat mooi verwoord remie, dat eenzaamheid ook mooie dingen kan zien. Lieve groet van Corry |
|
| erje: | Woensdag, december 05, 2007 22:54 |
| dat is een mooi waterloopje voor mijn rotstuin, wat plantjes erbij en het plaatje is kompleet liefs Ronny |
|
Over dit gedicht
| Auteur: remie | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 05 december 2007 | ||
| Thema's: | ||