Troosteloos vallen regendruppels uit de lucht,
Uren en uren, maar het einde komt maar niet in zicht.
Al dagen duurt het nu voort en voort,
Maar aan de hemel komt nog steeds geen licht.
Miljoenen druppels gleden langs mijn raam naar beneden,
Tellen doe ik ze al lang niet meer.
Ik zou eigenlijk op moeten staan en iets gaan doen,
Maar iedere keer als ik probeer te gaan staan doet alles zeer.
Ik krijg de ene voet gewoon niet voor de ander,
Iedere beweging doet zo ontzettend pijn.
Het lijkt of ik hier al een eeuwigheid voor me uit zit te staren,
Alsof de afgelopen uren tientallen jaren zijn.
Ik vraag me af waarom ik niet op kan staan,
Waarom ik hier niet gewoon voorgoed vertrek.
Ik kan alleen maar redenen bedenken,
Maar aan oplossingen is een groot gebrek.
Ik neem uiteindelijk toch het besluit,
Pijn of geen pijn, ik moet hier weg!
Ik sta op en lijk wel dood te gaan,
Het voelt alsof ik tegen iets onzichtbaars vecht.
Maar ik geef niet op, ik ga verder,
Wat er ook gebeurt; ik moet door.
Stap voor stap bereik uiteindelijk de deur,
Het lijkt wel of ik aan de andere kant mensen fluisteren hoor.
Ik leg mijn hand op de klink en aarzel,
Durf ik werkelijk deze lege kamer te verlaten.
De klink wordt steeds warmer in mijn handen,
Zo warm dat ik bijna besluit los te laten.
Maar ik raap al mijn moed bijeen en duw de klink omlaag,
Heel erg langzaam duw ik de deur beetje bij beetje open.
Het licht van de kamer achter de deur verblind mijn ogen,
Ik doe mijn ogen dicht maar besluit toch door te lopen.
De warmte van de kamer vult mijn hart,
De pijn ebt langzaam weg uit mijn lichaam.
Ik doe mijn ogen langzaam open en kijk rond,
De mensen in de kamer kijken me vervreemd aan.
Ik zie dat het mijn familie is en al mijn vrienden,
Ze hebben hier al die tijd op mij zitten wachten.
En hoewel ik dit echt niet had verwacht,
De lachende gezichten doen mijn pijn heel erg verzachten.
Ik sluit de deur achter me beloof mezelf een ding,
Die deur op slot de doen en nooit meer terug te komen.
Hoewel het nu nog erg moeilijk lijkt,
Voortaan de regen alleen nog maar buiten te laten stromen.