wiebelend tussen berg en ravijn...
wiebelend over de rand
tussen berg en ravijn.
waar zal ik belanden,
zal ik sterk genoeg zijn?
zal ik kunnen vechten,
vrij zijn van mijn verdriet?
niemand zal m'n tranen zien
niemand zal zien dat ik kapot ga.
ik vecht al zolang,
waarom gebeurt nou net dit,
kon je niet nog even blijven
nu voel ik zoveel gemis.
mensen blijven me raken
de woorden dalen neer
diep in m'n hart.
een voor een, allemaal apart.
zal de zon gauw weer schijnen,
de grauwe regenwolken verdwijnen
komt de kleur snel weer terug in m'n
hart, maak ik weer een nieuwe start ?
ik zal blijven vechten
hoeveel pijn en verdriet ik ook heb
er zijn mensen die me steunen
waar ik eigenlijk niet te veel op wil leunen.
ooit zal ik het moeten doen
alleen, helemaal zelf.
dat ik even niet bij iemand aan kloppen kan.
maar tot die tijd ...
bedankt allemaal,
je weet zelf wel of je erbij hoort ;)
liefs xx
© 06-12-07
Reacties op dit gedicht
| Paul Willems (Quikkie): | Zaterdag, december 08, 2007 09:55 |
| de regen verdwijnt als de zon weer schijnt ook voor jou komen de de kleuren kus Paul |
|
| Nummer 127: | Donderdag, december 06, 2007 20:45 |
| de zon schijnt daar waar je bent zolang je bereid bent de zon te zien groetjes Nummer 127 |
|
| tweety-ysje: | Donderdag, december 06, 2007 20:06 |
| prachtig mooi meid, en neen je zal er nooit alleen voor staat | |
Over dit gedicht
| Auteur: Lovely_ girl | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 06 december 2007 | ||
| Thema's: | ||