Eindeloos spel
Geketend aan zijden touwtjes,
trippel ik langzaam over het beeld.
Al mijn krachten zijn verloren,
aan enkel jou heb ik ze verspeeld.
Vermoeiende voorstellingen
laten me nimmer rusten.
Dit moordende marionettenspel
is een eindeloos gevecht,
omdat ik onbewust de touwtjes,
in jouw handen heb gelegd.
Reacties op dit gedicht
| Majoor Sayuur: | Maandag, december 10, 2007 20:28 |
| Zo mooi en origineel gebracht. Super. | |
| Code-Y: | Vrijdag, december 07, 2007 15:47 |
| een zacht gedicht, zowel vol schoonheid, als iets duisters... Ik vind het prachtig geschreven Liefs, DJ-Code Y |
|
| Nummer 127: | Vrijdag, december 07, 2007 12:33 |
| oei heb je iemand in je ziel laten kijken wees daar maar voorzichtig mee het is ontzettend lief dat je dat toelaat maar een individu met kwade bedoelingen zou wel eens je hart uit je lijf durven trekken laat ons hopen dat dit jou niet overkomt groetjes Nummer 127 |
|
| tweety-ysje: | Vrijdag, december 07, 2007 11:28 |
| veel sterke | |
Over dit gedicht
| Auteur: Blubvisje | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 07 december 2007 | ||
| Thema's: | ||