laat je voelen.
Laat je het bloed likken van doornen
die je impulsief mijn lijf in stak,
lik de schade en huil tot mijn
angstkreten fluisterwoorden lijken.
Volg mijn voetstappen en kruip
door de donkere tunnel die jij
mij in joeg; voel vooral de stille
leegte die je toen achterliet.
Als de pijn dan in jou overheerst
ben ik daar,
om je verre verdiet te verzachten.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Elise, | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 07 december 2007 | ||
| Thema's: | ||