Je wist dat ik nu op mijn eigen benen kon staan,
kon je daarom het leven niet meer aan?
Hoe kan je, hoe durf je, waarom laat je me achter,
juist nu dat ik je raad nodig heb!
Nu zit ik hier alleen, huilend,
hopend dat je niet echt weg bent.
Ik zag je lichaam liggen, omgeven door het bloed,
dat had je wel ja, heel veel moed.
Waar moet ik heen, te oud voor een home , te jong voor alleen te zijn...
Hoor ik dan nergens thuis?
Mama, waarom liet je me achter, waarom liet je me staan.
Je moest heus nu nog niet gaan.
Waarom schoot je jezelf neer,
met dat afschuwelijke geweer.
Ik mis je , ik hou van je, ik heb zoveel verdriet.
SORRY !Ik begrijp het niet!
Mama, waarom heb je het gedaan?