Gevangen
Koud is de wereld
kilte om me heen
hoe jij mij hebt achtergelaten
dat wens ik geen één..
Eenzaam is mijn hart
en geruis klinkt in mijn hoofd
beide leven we apart
maar mijn leven is beroofd..
Pijn doet het mij
met tranen in mijn ogen
laat me toch vrij..
loop met hoofd gebogen...
Tranen over mijn wangen
wanneer de herinnering mij omsluit
jij hebt mij gevangen
en ik kom er niet meer uit.
Reacties op dit gedicht
| MayadeBij*: | Zondag, december 09, 2007 18:34 |
| mmm.. ik zei t laatst ook al tegen een vriend; dat hij alles zou moeten weggooien uit het verleden. 1 ding per dierbaar iemand bewaren.. meer niet (vrachtwagens volladen en naar de schroot ermee) :) | |
Over dit gedicht
| Auteur: Persoon |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 09 december 2007 | ||
| Thema's: | ||